It was an Adventure !!

Chill with a capital C !

Uitkijkend over een wit zandstrand met een zacht zeewindje dat door mijn (inmiddels bijna blonde) haren waait, kan ik dit verhaal schrijven. Na het afscheid van een groot deel van mijn reisgenoten, ben ik vanuit Phom Penh met een select clubje (inclusief Bert die inmiddels vanuit Nederland is aangekomen) verder gereisd naar Koh Rong Samloem, een klein eilandje voor de kust van Cambodja. We verbleven daar in het Mad Monkey hostel op het eiland, gelukkig alleen bereikbaar met een bootje. We zaten dus heel afgelegen, hadden geen wifi (oh noooo !!) en het enige wat we vier dagen konden doen was chillen, een boekje lezen en voor de bungalows op ons prive strandje zitten. En het was heeeeerlijk, echt genieten

Misschien het enige nadeel aan dit plekje was de survivaltocht die we elke dag meerdere malen moesten afleggen als we van onze bungalow naar het restaurant/bar wilden gaan. Je moest over een bruggetje balanceren, over twee grote stenen klimmen en tenslotte over een plank tussen twee rotsen door stuiteren. En stuiteren hebben we genoeg gedaan. Bert eindigde met een schaafwond op z'n hoofd, meerdere wonden aan z'n voeten en een blauwe plek op z'n kont aangezien hij het een goed idee vond om zittend over de brug te schuifelen. Ik keerde naar het vasteland terug met een gebroken teen, de 1 na kleinste, aangezien ik twee nachten achter elkaar een steen voor een voetbal aanzag. Buiten deze eiland-ongemakken was het er fantastisch en erg gezellig met ons kleine reisclubje (thanx Lena, Lisa, Jasmine, Oliver, H, Taylor and Andreas). Ow ja en laten we de ship-wrecks vooral niet vergeten. Wil je meer info over dit onderwerp, contact me dan even persoonlijk :).

Nou en daarna terug naar het vasteland. Hup naar een wifi-plek en allemaal aan de chat. Ook wel weer lekker om in een uur tijd alle berichten van thuis weer bij te lezen. Helaas kwam ook het moment van afscheid van de laatst overgeblevenen hierdoor dichterbij. Lena en Lisa reisden nog met ons mee naar Phnom Penh, alwaar zij de nachtbus naar Ho Chi Minh city pakten. Wij stapten over op de bus die ons naar Bangkok bracht. De reis vanaf Koh Rong Samloem tot in Bangkok nam in totaal 25 uur in beslag, ik kan zeggen dat dat niet het allermooiste was van mijn trip door Azie maar ja om mooie plaatsen te zien, zul je je soms ook moeten verplaatsen. In Bangkok hebben we in twee dagen tijd nog een aantal mooie plekjes gezien maar aangezien dat Bangkok voor nu een noodzakelijke tussenstop was op onze reis naar het zuiden van Thailand, verlieten we de stad alweer op de tweede avond. Op naar Ko Phangan, eiland van de full moon party.

Al op de boot naar het eiland toe, overviel het relaxte gevoel je weer. Zeker na de hitte in Bangkok was de bries op het dek van de boot heerlijk. Bij het inchecken op de boot kwamen we toevallig Julia tegen, een Russich meisje dat de avond ervoor in Bangkok aan hetzelfde tafeltje zat te eten als ons, erg toevallig. Zij zou ruim een week op het eiland verblijven en we hebben gedurende onze week regelmatig met z'n drieen het eiland verkend.

We hadden een goed plekje op Ko Phangan gevonden om te verblijven. Op Baan Tai beach, dus uit de gekte van Haad Rin, maar een ideale plek om alle kanten van het eiland goed te kunnen bereiken. We hebben een week lang scooters gehuurd en alle stranden en watervallen van het eiland bezocht. Heerlijk relaxen op een bijna verlaten strand, beetje poedelen in de zee en daarna weer verder. Op een middag volgden we een bordje dat verwees naar een mooi uitkijkpunt. Na een lastige klim op de scooters bereikten we het plekje en inderdaad het uitzicht was magnifiek. Hoog boven de zee, gezeten op een houten vlonder, genoten we van een biertje en overzagen we de boten die beneden ons voorbij kwamen. Ook de plaatselijke foodmarket was om van te smullen. Allerlei soorten gerechten kon je er krijgen en ook de fruitshakes kwamen weer enigszins in de buurt van de kwaliteit die ik in Luang Prabang had gevonden.

Dan tenslotte nog de feestjes. Zoals gezegd, is Ko Phangan het eiland van de full moon parties. Helaas zaten wij er net in het verkeerde gedeelte van de maand, maar we konden gelukkig wel aansluiten bij de Black moon party. Jezelf lekker onder laten kliederen met glow-in-the-dark verf, ik voelde me als een kind in een snoepwinkel (ja ik weet het, ik kan soms erg enthousiast raken van de gekste dingen). We hebben op dit feest nog een paar meiden uit Estland ontmoet die ook wel in waren voor wat verfsmeren, erg gelachen en veel leuke foto's gemaakt. Ook nog een feestje bij de vuurtoren meegemaakt. Dansen tot in de vroege ochtend en daarna de zon op zien komen boven de zee. Nee de feestjes op Ko Phangan waren zeker de moeite waard.

En dan nu nog een uurtje op Ko Samui. We zijn hier maar een dag gebleven omdat we lekker met het vliegtuig terug wilden gaan naar Bangkok. En dan is het handig als je op een eiland zit met een vliegveld, zoals Ko Samui dus is. Uiteindelijk wel blij dat we maar een dagje zijn gebleven omdat Ko Samui echt een verschrikkelijk toeristisch eiland is. Maar ach, het zwembad bij het hotel had heerlijke bedjes en 's avonds hebben we aan de noordkant van het eiland met de Estse dames nog een drankje gedronken in een relaxte club.

Het eilandleven was totaal anders als de eerste zes weken van mijn reis, maar als aanvulling had ik dit zeker niet willen missen. Wederom veel mensen ontmoet, allemaal met hun eigen mooie verhaal. En het was zeker Chill met een hoofdletter C. Nu op naar Bangkok, de laatste stop op mijn reis. Nog 1 dagje slapen in Here hostel, het hostel waar het bijna 8 weken geleden allemaal begonnen is. Benieuwd of ze mij nog herkennen...

Great friends !!

Next blog will be in English, especially for the great friends that left us today to go to Vietnam/New Zealand. In advance I'm sorry for all the spelling- and typing mistakes. Hey, I'm pretty good in English but it is not my native language :). Oh yeah and good to know, the story is sometimes a little bit sentimental.

Dear Adam, Frank, Hayden and Tom. It's almost 4 weeks ago that we met. All together on the slow boat from the north of Laos straight into Luang Prabang. Together we went for a game of bowling, kayakking, swimming, cycling, biking, tubing, volleybal and soccer. We sat on shitty busses where the temperature went up to 50 degrees, drove with our bikes about 570 kilometres over mountains and we arranged some first aid when this was necessary. It's an adventure, yeah it really was an adventure. We travelled from Luang Prabang to Vang Vieng, from there to Vientiane, Thakhek, Don Det, Siem Reap and it all ended today in Phnom Penh. Sure we did a lot of cultural things. We visited Angor Wat (3 days!!), went there for a sunrise (at least we tried), the killing fields here in Phnom Penh where heart-breaking. We visited temples and saw a lot of beautiful nature. But our biggest talent was to start-up the party. Especially the five nights in Mad Monkey hostel Siem Reap where legendary. If we heard the words 'Free shots at the bar' it would only take us 3 seconds to end up at the bar.

Five weeks ago my journey to Asia started and before I didn't realise that I would meet up with guys like you. You know, it wasn't even my plan to go to Laos, it only happened by accident. Now I'm so glad I did it. I always say that, if you're open for it, you can learn something of everybody. And you won't believe it, but I learned something of all of you.

Tom, you learned me to stay safe when biking around Thakhek. If all the guys where doing crazy things on their bikes, you kept your head cool and you continued cruising in the right mode. Don't do stupid things, just be yourself. Hayden, the real bushman. You learned me that sometimes it is also nice to be a little reckless. Nothing is impossible, just do it and don't think too much about bad things that can happen. Adam, our inspirational leader, always getting us the best deals and making sure that we would end up in the right place (most of the times this was a bar). You learned me that it is possible to lose in a game of beerpong. Sorry for us, it was the last game we played together. At least we won all 100 games before this one. Thanx for being such a great partner. And then German Frank, also known as Frank the Tank. Your mood was always good. I really enjoyed the challenge night we had in Siem Reap, but also the kayakking (thanks for flipping the boat two times), your crazy dancing, listening to the song "Die immer lacht' and you driving a Tuk-Tuk (GREAT !!). Don't be too serious and have fun was the message I got from you.

And today our story ended... At least your story continues and knowing you guys a little now there will probably come more chapters in your great travelling book. And maybe, yeah maybe you also learned something of me. Because never forget (saying this as a 38-year old guy that looks like David Guetta, quit his job and is about to start working in Africa), ITS AN ADVENTURE !!

I love Laos

Drie weken geleden stond dit land nog niet eens op mijn lijstje van landen om te bezoeken. Thailand, Cambodja en Maleisie, dat zou het worden. Maar Laos, nee hoor dat land sla ik over want daar is toch niks te zien. Nu, drie weken verder moet ik daar toch anders over oordelen. Wat een mooi land is dit, vriendelijke mensen, schitterende natuur en veel afwisseling. Met de boot, de fiets, de tuk-tuk, de bus en de scooter, op veel verschillende manieren heb ik het land al doorkruist. En op elke manier was het weer een nieuw avontuur. Van Huang Xai naar Prakbeng (zoals jullie in mijn vorige verhaal hebben kunnen lezen) naar Luang Prabang (schitterend dorp, erg relaxed) naar Vang Vieng (Lloret de Mar in Laos), naar Vientiane (hoofdstad, beetje overschat) naar Thakhek (The Loop) en nu uiteindelijk op de 4000 islands in het zuiden van Laos. Vanaf de plek waar ik zit kijk ik uit over de Mekong rivier en zie een heleboel eilanden. Vandaar de naam 4000 islands :). We zitten op een klein eilandje speciaal opgezet voor backpackers, genaamd Don Det. Beetje party maar vooral relaxen en genieten van de mooie omgeving hier.

In mijn blog van vandaag ga ik echter vooral vertellen over de Loop die we gedaan hebben in en rondom Thakhek. Nu zul je denken, de Loop, wat is dat dan weer? Het is een ronde die start en eindigt in Thakhek en die je kunt doen op de motorbike. Hij is ongeveer 500 kilometer lang en wij gingen hem in 4 dagen volbrengen. We hadden wel besloten om hem na driekwart weer in omgekeerde richting te vervolgen omdat het laatste stuk een beetje saai is met alleen maar snelweg (naar Laotiaanse begrippen). Vooraf was ik wel een beetje gespannen omdat ik nul ervaring heb met rijden op scooters maar na een uurtje proefrijden op mijn semi-automatische monster was ik er klaar voor. We vertrokken de eerste dag met 11 scooters en 14 berijders richting het oosten, ja we voelden ons een echte motorbende. Na het verlaten van het dorpje Thakhek ging meteen het gas er goed op. Niemand wilde natuurlijk onder doen voor de ander dus snelheden tot 100 km/h werden makkkelijk gehaald. Het eerste stuk was voornamelijk snelweg maar aangezien we door karstgebergte reden was het al meteen genieten van de omgeving. We hebben een grot bezocht waar we een rondleiding kregen van een aantal lokale kinderen, ja blijkbaar gaan ze hier ook niet altijd naar school. Eenmaal van de snelweg af ging de weg al snel omhoog en reden we het plateau op richting Nakai en Thalang. Hoe gaaf is het om al op- en afschakelend deze bergweggetjes te kunnen nemen. Nadeel van deze klim was wel dat het steeds kouder werd. En aangezien ik maar een klein rugzakje bij me had om vier dagen door te kunnen komen, had ik natuurlijk geen trui meegenomen. Dat was dus een beetje afzien maar een voetbalwedstrijd tegen een lokaal team hielp om weer een beetje warmer te worden. Het werd een heuse wedstrijd waarbij het team uit Laos uiteindelijk aan het langste eind trok en won met 5-4. Super om tegen de lokale mannen te spelen. Na onze laatste 10 kilometer arriveerden we op onze eerste stopplek en mijn tent stond al klaar op het veldje naast de lodge. 's Avonds nog een biertje en een barbecue en daarna snel naar bed zodat we de volgende morgen weer helemaal fit aan de start konden staan.

Het was mijn taak om elke morgen een voorspelliing te mogen doen over wat de dag van vandaag zou gaan brengen. Voor de tweede dag voorspelde ik onheil aangezien iedereen op de tweede dag altijd een beetje te veel vertrouwen heeft in zijn eigen rijkunsten. Helaas was mijn vooruitziende blik te goed ingesteld. Nog geen 15 kilometer onderweg ging 1 van de dames (gelukkig zachtjes) onderuit. Geluk bij een ongeluk was dat we meerdere mensen hadden met een EHBO-koffer dus na het behandelen van de wonden konden we onze weg weer vervolgen. Weer 15 kilometer verder ging het goed mis. 1 van de andere dames ging onderuit na een remactie en een andere botste hier vol op. 2 ziekenhuisbezoeken, 6 hechtingen, veel opiumpillen, 2 scooterreparaties en 5 uur later konden we allemaal (inclusief de gewonden) onze weg weer vervolgen. We hadden nog een tocht van 60 kilometer voor de boeg dus we moesten haast maken om voor donker aan te kunnen komen. Uiteindelijk lukte dit, maar wel na nog een een valpartij van onze bushman uit Nieuw-Zeeland samen met zijn Britse partner in crime. Zij hadden gelukkig maar oppervlakkige wonden dus rond 19.00u kwamen we bij ons hostel aan. Aan tafel kwamen de grote verhalen over die dag los en nadat we als afsluiting een echte tiener-discoparty hadden bezocht, kropen we rond middernacht moe maar voldaan in ons bed.

Dag drie werd door mij voorspeld als de beste dag. Aangezien we inmiddels hadden geleerd van de ongelukken van de dag ervoor werd er voorzichtiger gereden en iets voor het middaguur bereikten we het verste punt van onze tocht, Konglor-cave. Hier kun je onder begeleiding van een gids, bepakt met zaklamp en in een boot, een tocht maken van 9 kilometer door een grote grot. Wat een schitterend gezicht was dit, gewelven van wel 50 meter hoog, stalactieten die overal verschenen en een gids die ons in no-time door deze grot leidde. Na een korte stop halverwege werden we rond twee-en weer op het beginpunt afgezet. We pikten nog twee lifters op en nadat we deze gedropt hadden in het stadje waar we de nacht ervoor hadden overnacht, konden we aan de het stuk terug naar het hostel beginnen. Met een snelle groep besloten we om nog een cold spring te bezoeken en na een duik in het water was het ook voor ons tijd om terug te rijden. We hadden nog ongeveer 100 kilometer voor de boeg en deze hebben we vol gas gereden. Eerst omhoog de berg op en daarna door flink wat haarspeldbochten weer naar beneden. Het was echt genieten om dit op deze manier te doen. Wel goed geconcentreerd rijden maar net na schemering bereikten ook wij ons kamp.

Ja en dan is het alweer dag vier, de laatste dag. Nog 1 keer konden we genieten van het mooie landschap en gedurende de tocht van 100 kilometer deden we dat dan ook volop. We bezochten nog een grot waar we werden rondgeleid door een vader en zijn zoon van zes. Hij liet ons constant zien dat hij Engels heel goed beheerste want hij telde telkens van 1 tot 10. Na nog een uurtje rijden was het rond 15u toch echt tijd om onze racemonsters in te leveren. Met pijn in mijn hart nam ik er afscheid van, hij had me goed geholpen de afgelopen vier dagen. 569 kilometer hadden we afgelegd. Wat een avontuur was het maar helaas nu weer tijd om verder te reizen. Tegen de avond ging onze bus namelijk verder naar het zuiden van Laos. En daar zit ik nu waarbij ik liggend in mijn hangmat kan genieten van zonsondergangen en een Beerlao, het plaatstelijke bier. En dat samen met 5 Duitsers, 1 Canadees, 3 Britten, 1 Nieuw-Zeelander en 1 andere Nederlandse. Ja een gemeleerd maar o zo gezellig clubje. Op naar nog veel meer avonturen. Next stop Cambodja !!

We rule Prakbeng !!

Prakbeng, een slaperig dorpje in Laos, gelegen aan de Mekong rivier. Elke middag rond een uur of vijf vindt hier hetzelfde ritueel plaats. De slowboats die vertrokken zijn vanuit Huay Xai meren dan aan en ongeveer 250 backpackers en andere toeristen gaan op zoek naar een leuk hostel om te overnachten. Op de kade wachten de verkenners van de hostels geduldig af tot de boten zijn aangemeerd. En dan begint het gevecht om de klant. 'Nice hostel here', 'cheap cheap', 'same, same but better' zijn kreten die je overal op de oever hoort. Je kunt echt zeggen dat het slaperige dorpje helemaal tot leven is gekomen.

Afgelopen dag op de boot heb ik al veel nieuwe vrienden gemaakt dus samen gaan we op zoek naar een goed hostel. Er is er 1 met een eigen bar, dat klinkt goed !! De bar heet ook nog happy bar, dus dat moet helemaal gaan lukken. We stappen achterin een kleine vrachtwagen en worden 200 meter verderop weer afgezet. Ja, dat hadden we ook wel kunnen lopen. We krijgen onze kamers gewezen en gaan snel wat eten in het restaurant van het hostel. Het uitzicht op de Mekong rivier is adembenemend en terwijl de zon langzaam achter de bergen verdwijnt, genieten wij van ons eerste maal in Laos. Als we bijna klaar zijn, horen we kreten vanuit de lager gelegen bar komen. Een aantal mede-boot reizigers heeft een beerpong-toernooi opgezet en na het eten sluiten wij hier bij aan. Ik speel samen met een Fin (weinig succes) en een Duitser (dat ging beter) en rond 23u duiken we ons bed in. Prakbeng weet dat wij er geweest zijn !!

Voordat ik op de boot was gestapt, heb ik nog een dagje in Chiang Mai doorgebracht. Omdat ik ook wel van een sportieve uitdaging houd, heb ik een mountainbike gehuurd en ben ik een berg in de omgeving van de stad opgefietst. Was wel even wennen want het is alweer even geleden dat ik op de fiets heb gezeten (tenminste in het kader van sportiviteit). De klim was 7k tegen een gemiddeld stijgingspercentage van 5% dus ik heb m'n beentjes flink aan het werk moeten zetten. Het uitzicht bovenop was fenomenaal. Je kon de stad mooi zien liggen, inclusief de grachten rond het oude centrum. Ook had je mooi uitzicht op de landingsbanen van het plaatselijke vliegveld, heerlijk om al die vliegtuigen op te zien stijgen. De afdaling was fantastisch en ondanks dat ik vergeten was een helm te regelen, heb ik de 50 km/u nog wel gehaald. De bochten liepen ook lekker dus je had goed zicht op de weg die voor je lag. Uiteindelijk was het ook maar goed dat ik wat speling had ingebouwd richting m'n pick-up tijd van de bus. Die was ruim een half uur te vroeg en braverik als ik ben, zat ik al keurig te wachten toen de chauffeur bij het hostel aanklopte.

Inmiddels ben ik aangekomen in Luang Prabang, eindbestemming van de slowboat-trip. Een klein stadje waar je heerlijk door de straatjes en over de marktjes kunt slenteren. Gistermiddag heb ik lekker een uurtje aan de oever van de Mekong gezeten, muziekje luisteren en kijken naar de bedrijvigheid op en langs het water. En ja natuurlijk hebben we ook hier nog een beetje party gemaakt. Utopia is de bar waar je moet zijn geweest. Alle backpackers verzamelen hier aan het begin van de avond om te kletsen en een biertje te drinken. Helaas gaan de lichten in de bar aan rond de klok van 11. Er is namelijk een soort van avondklok hier en na middernacht mag er geen alcohol meer worden geschonken. Maar Laos zou Laos niet zijn als ook hier niet iets op verzonnen is, de Bowling Alley !! Bij de uitgang van Utopia staan de tuk-tuk's al klaar om je naar deze plek te brengen, een kleine 2 kilometer buiten het dorp. En ja, het is echt een bowlingcentrum inclusief 16 bowlingbanen, TL-verlichting en slechte muziek. Maar ook met bier, een fles whiskey voor 5 euro en een hoop lol. Op de terugweg naar het dorp klimt iedereen weer in diezelfde tuk-tuk's (ja zelfs een aantal mensen op het dak) en met een vaartje van 35 km/u rijden we weer terug naar het dorp. Bij een eetstalletje pakken we nog een sandwich en rond 3-en klimmen we ons bed in.

Vandaag toch maar weer m'n sportieve kant opgezocht. En aangezien fietsen me tot nu toe op m'n reis goed is bevallen, heb ik maar weer een mountainbike gehuurd. 50 kilometer heb ik gefietst over een weg die nooit vlak was. Eigenlijk was het iets teveel van het goeie want de terugweg was echt pittig. Ik wist dat er vlak voor het eind nog een pittige klim zou komen en die heb ik ook echt op m'n tandvlees volbracht maar toen ik eindelijk de finish-straat inreed was ik blij dat ik de tocht voltooid had. Inmiddels de fiets ingeleverd en onder het genot van een biertje dit verhaal aan het schrijven (hij smaakt super !!). Morgen staat de volgende bestemming alweer op het programma. We hebben met een clubje van de slowboat afgesproken om samen naar het zuiden af te zakken dus we pakken in de ochtend de bus naar Vang Vieng, thuishaven van het tuben in Laos (zoek maar op...). Komende week geeft het weerbericht aan dat de temperatuur naar 40 graden gaat stijgen dus of er weer een fietstocht op het programma gaat komen, is nu nog niet zeker. Wat wel zeker is, is dat ik jullie weer op de hoogte ga houden van alles wat er gaat komen. Nu op naar de douche. Ciao !!

Reizigersgevoel

Na die eerste avond in Bangkok begon een week vol met activiteiten. Ja je wilt natuurlijk wel wat meemaken als je dan eindelijk alleen op stap bent. Van fietsen door Chinatown, met een boot over de klongs van Bangkok, op tempel toer door de stad, feesten met de Thai op 1 van hun nationale feestdagen tot struinen door de kleinste straatjes waarbij de lokale bevolking je de weg moet wijzen, ik heb het allemaal mee mogen maken en kreeg een beetje het gevoel dat ik Bangkok ook echt heb leren kennen. Sterker nog, op m'n laatste dag in de hoofdstad moest ik zelfs een beetje gniffelen om de toeristen die moeizaam hun weg vonden naar de juiste boot om Bangkok te kunnen verkennen. Het principe was niet erg lastig maar je moet het een keer gedaan hebben om te snappen hoe het werkt. En ja, de eerste keer trapte ik ook nog in het toeristenkaartje.

Hoogtepunten van m'n dagen in Bangkok waren de fietstoer door de stad en de rooftopbar Cloud 47. De fietstoer duurde vijf uur en we fietsten door de kleinste straatjes van Chinatown. Ondanks dat er veel mensen op straat waren, crossten wij, begeleid door twee gidsen, door deze straatjes heen. Na een korte stop aan de kade van de Chao Praya rivier, de rivier die Bangkok splitst in twee delen, werden de fietsen in een bootje gegooid en voeren we via een aantal klongs naar de overkant. Klongs zijn de smalle kanalen en zijtakken van de rivier waar vandaan je een mooi beeld krijgt van de manier van leven van de mensen in Bangkok. Halverwege de toer stond een overheerlijke Thaise lunch op het programma. En eten klaarmaken dat kunnen ze hier wel. Het ene overheerlijke gerecht na het andere werd ons voorgeschoteld, afgesloten met ananas en watermeloen. Hierna nog een stuk fietsen over smalle paadjes langs bananenbomen en tempels waarna we om zes uur afsloten op ons beginpunt. De organisatie waarmee ik deze toer heb gemaakt, was trouwens opgericht door een Nederlander dus er was nog een grappige link met thuis. En druk dat het er was, de ene na de andere toer vertrok van hun beginlocatie dus business ging goed.

Naast deze fietstocht was ook de rooftopbar op de 47ste verdieping van 1 van de wolkenkrabbers een mooie ervaring. Je had er een schitterend uitzicht over de rest van de stad. Met je voeten op de railing genieten van alle lichtjes in de stad. Helaas de eerste keer zonder een biertje in m'n hand. Het was namelijk een nationale feestdag in Thailand en het was op deze dag verboden om ergens alcohol te verkopen. Het uitzicht werd er niet minder om dus genieten gebeurde toch wel. Bij terugkomst nog even langs Khao San Road (backpackers-street) en daar was het vreemd te zien dat iedereen aan de vruchtenshakes en glaasjes water zat. Het leek ook een stuk rustiger dan de overige dagen :).

Inmiddels had ik al verschillende mensen gemeet in m'n hostel, dat gaat immers super easy, en m'n laatste twee dagen in Bangkok ben ik met een Duits meisje (Naomi) opgetrokken die toevallig ook als tweede bestemming Chiang Mai op haar lijstje had staan. Nadat we dinsdag Chinatown onveilig hadden gemaakt (zelfs nog twee gigantische krokodillen in super vies water gezien), vertrokken we woensdagavond met de trein naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. De treinreis was ook weer een hele ervaring. Ik had een bed boven in de coupe alleen ging de man onder mij helaas al om 19.30u in z'n bed liggen. Dit betekende dat ik niet meer kon zitten, want op die plek werd zijn bed gebouwd. Gelukkig was in de coupe ernaast nog plek genoeg en kon ik gecombineerd met een bezoek aan het restaurant nog tot 22.00u op een zitplaatst terecht. Daarna mijn bed in geklommen en geprobeerd wat te slapen. Helaas niet echt gelukt maar het schommelen van de trein was erg rustgevend dus toch nog wat gerust.

Na aankomst in Chiang Mai zijn we op zoek gegaan naar een hostel. Helaas zat de eerste keus vol maar gelukkig konden we bij het tweede prima terecht. Tussendoor nog even gemeet met Colin die ik nog kende uit Curacao. Erg grappig om hem dan hier in het noorden van Thailand weer te ontmoeten. Lekker bijgekletst in een koffiebarretje waarna hij de trein naar Bangkok moest halen en Naomi en ik de oude stad gingen verkennen. Gisteren hebben we een trekking gedaan in de omgeving. Heerlijke natuur, lekker klimmen, raften, ja sportief ook zeer verantwoord. Met een Engelse gast (Eddie) nog een biertje gaan drinken in combinatie met luisteren naar een Thaise reggaeband (heel apart) en sushi gegeten, ja ook dat kan hier gewoon.

Vanmorgen is Naomi met de bus vertrokken richting Laos. Ik ben dus weer alleen en ik moet zeggen dat dat ook weer (even) heerlijk is. Ik heb er ook echt een relaxed dagje van gemaakt aangezien ik merkte dat een week vol activiteiten, zonder echte rust niet in je koude kleren gaat zitten. Direct maar eens op zoek naar een lekker Thais eetstalletje langs de kant van de weg, die zijn echt het best, en verder genieten van deze heerlijke stad. Ook dat was een verademing na de drukte in Bangkok, het is in Chiang Mai wat gemoedelijker. Morgenavond vertrek ik richting Laos. Ik pak hiervoor de bus naar de grens met Laos waarna ik op een zogenaamde slowboat stap die me in twee dagen over de Mekong naar Luang Prabang voert. Boekje erbij en genieten van de natuur. Luang Prabang is nog wat kleiner dan Chiang Mai dus tot rust komen moet daar wel gaan lukken.

Na een week op reis kan ik zeggen dat ik al veel heb meegemaakt, leuke mensen heb ontmoet en dat het afwisselend alleen en in gezelschap rondstruinen me prima bevalt. En dan heb ik nog zoveel weken te gaan :). Ik kan niet wachten op alle verdere ervaringen. I'll keep you posted !!

Mijn eerste avond in Bangkok

Zaterdagavond in zomaar een parkje in de Thaise hoofdstad Bangkok. Een grote box op een karretje waar Thaise hits uit schallen, mensen spelen badminton in het gras en verliefde stelletjes zitten gezellig bij elkaar aan de waterkant. Een privé-fotograaf maakt foto's van een meisje, ze poseert in alle mogelijke houdingen. Ik manoeuvreer me in deze vreemde wereld, een wereld die ik gisteren nog niet kende.

Vanmiddag ben ik aangekomen in Bangkok, beginpunt van mijn twee maanden durende avontuur in Zuidoost-Azië. Ik ben er nog nooit geweest, Azië, dus het is ook echt een heel andere wereld. En dan mag ik ook nog eens alleen op avontuur. Ja dat was een vrijwillige keus maar blijft toch wel spannend. Toen ik gisteren alleen over Schiphol dwaalde waren mijn grote praatjes van de afgelopen weken wel even verdwenen. Ik kon het met mijn grote mond natuurlijk niet laten om tegen Jan en alleman te vertellen over mijn aanstaande reis. Vooral met carnaval ben ik me hier helemaal aan te buiten gegaan. Ja en dan alleen op Schiphol ziet de wereld er toch even anders uit. ????

Eenmaal in de lucht was dit snel vergeten. Ik mocht plaatsnemen in het grootste passagiersvliegtuig van de wereld. De Boeing 787-800 Dreamliner, een vliegtuig dat plaatsbiedt aan maximaal 555 reizigers. Ik keek m'n ogen uit. Smaakvol ingericht en met een heuse sterrenhemel aan het plafond voor de nachtelijke uurtjes. Bij aankomst in Dubai moesten we nog een half uurtje cirkelen en daarna was heel mooi te zien hoe een rij vliegtuigen zich een weg baande naar de landingsbaan. Ook Burj Dubai stak prachtig boven de wolken uit dus mijn raamplaats maakte het helemaal af. Ja dan kan ik echt genieten van de kleine dingen.

Om mij heen gebeurt op dit moment trouwens van alles. Klokslag zes uur viel de muziek stil en ging iedereen staan. Een soort van volkslied klonk uit de boxen en iedereen stond in de houding. Ook alle toeristen in dit parkje dus ik ben ook maar snel gaan staan. Ik vermoed dat ze wel in de gaten hadden dat het m'n eerste dag hier is. Zal me morgen niet meer gebeuren. Na dit tafereeltje stroomt het pleintje vol met huisvrouwen die heel fanatiek een instructrice na gaan dansen. Toeristen die langslopen, blijven staan om te kijken dus in no time is het best wel druk. En ik zit eerste rang !!

Van al dat gehups voor mijn neus heb ik honger gekregen. Tijd dus om één van de eetstalletjes op Khao San road op te zoeken. Khao San road, de beruchtste straat van Bangkok waar iedereen probeert je iets aan te smeren. Van sprinkhaan aan een stokje, Thaise massages tot strak zittende maatpakken. Ik stort me erin en doe net of ik er bij het meubilair hoor. Hoop dat het werkt, of zou mijn gespeelde bravoure ook hier aan het licht komen? Ach over een week weet ik niet beter meer en genieten doe ik volop!!

Diew-jer-gan-na-krap

Frank

Anderhalve maand in Nederland; Nieuwe plannen in de maak

Hey allemaal. Dat is al weer even geleden. Op 2 december 2015 schreef ik mijn laatste blog, toen nog uit Malawi. Nu zit ik op de bank in Nederland, te wachten tot ik over een uurtje in de auto kan stappen om naar Sölden te rijden voor een weekje wintersport. Wat een overgang was het na die drie maanden in the warm heart of Africa. Als eerste het weer hier in Nederland, en dan was het in december nog niet eens zo koud. Toch heb ik nog steeds momenten dat ik met koude handen en voeten rondloop terwijl de kachel flink staat te branden. Ach, uiteindelijk went alles, maar een beetje klagen zit in het DNA van de Nederlander toch...

Wat vooral wennen was, was het niks doen na drie maanden intensief op een project te hebben geholpen. Drie maanden waarin er altijd mensen om je heen waren in het gezellige Doingoood-huis in Lilongwe. Jazeker, even lekker niksen en uitrusten is prima maar al snel begon het bij me toch alweer te kriebelen. Wat voor avonturen zal ik in 2016 gaan beleven, waar ga ik op af?? Inmiddels ben ik anderhalve maand verder en zijn de plannen en ideeën die ik had een stuk concreter geworden. En ik vermoed dat het wel weer een nieuw avontuur gaat worden, waar ik jullie natuurlijk in mee ga nemen via mijn blog.

Het eerste plan wat in mijn hoofd sprong, was om een reis naar Azië te gaan maken. Ik ben nog nooit in Azië geweest, ja buiten een stukje Azië in Turkije, dus daar valt nog een heleboel te ontdekken. Maar dat betekent ook keuzes maken in waar naartoe en hoe lang. Aangezien ik half april weer terug in Nederland wil zijn, heb ik ongeveer twee maanden de tijd om een gedeelte van dit werelddeel te gaan ontdekken. Het eerste punt waar ik mee te maken kreeg, was de vraag: 'Durf ik wel alleen op reis te gaan?'. Ja het lijkt voor sommigen van jullie wellicht simpel en vanzelfsprekend, maar ik heb toch nog wel even over deze vraag na moeten denken. Heb met vrienden gesproken die al ervaring hadden met het alleen-reizen en heb ook op internet vele verhalen gelezen van mensen die de reis alleen hadden gemaakt. En na het lezen van deze ervaringen was de vraag redelijk snel beantwoord, 'Ja natuurlijk, dat ga ik doen !!'. Zeker erg spannend maar ik weet ook dat het veel mooie ervaringen gaat opleveren. Dan de volgende vraag, waar naartoe? Thailand leek me een mooi startpunt, ook omdat dat het backpackers-walhalla wordt genoemd. Nou er is voldoende informatie te vinden op het wereldwijde web dus ik heb me heerlijk uit kunnen leven. Na Thailand heb ik Cambodja en Maleisië nog aan m'n lijstje toegevoegd. Ik heb ongeveer 8 weken en met alle bezienswaardigheden die ik gevonden heb in deze drie landen hoef ik me niet te vervelen. En ja, ik wil ook niet te gehaast rond gaan reizen maar ook gewoon een paar daagjes lekker ergens op een strand liggen. Je zou het niet denken maar strandhangen is ook 1 van m'n grote talenten :). En zo nu en dan een mooi verhaal schrijven over m'n ervaringen in Azië is voor jullie als mijn lezerspubliek ook gezellig. Vanavond heb ik m'n tickets geboekt dus 19 februari staat het vertrek gepland, I'll keep you posted.

En daarna, ja er staat een mooi weekend met m'n (oude) voetbalteam op de kalender in april en m'n lievelingsbroer gaat eind juni trouwen (inclusief vrijgezellenfeest, hoera !!) dus voldoende fun. Maar er zal ook iets concretere invulling moeten komen voor de tijd erna. En ja, je zult het niet geloven maar ook daar ben ik al mee bezig geweest. En wat nog mooier is, het sluit perfect aan bij m'n tijd in Malawi. Niet lang na mijn terugkomst in Nederland, hoorde ik dat er wellicht een plekje in de Doingoood-familie vrij zou komen en wel als coördinator in Oeganda. Het contact was al snel gelegd en Ineke vroeg me of ik eventueel interesse had in de job. Ja natuurlijk moest ik hier ook weer even over nadenken, want ook dit is wel weer heel erg spannend. Maar na m'n goede ervaringen afgelopen jaar in Curaçao en Malawi heb ik voldoende vertrouwen in een nieuw avontuur. Na de terugkomdag 19 december (heel gezellig en leuk om een aantal van m'n mede-vrijwilligers weer te zien) en de vakantiebeurs afgelopen week waar ik op de stand van Doingoood eventueel nieuwe vrijwilligers heb mogen bijpraten over mijn ervaringen in Malawi, heb ik afgelopen woensdagmorgen getekend voor de functie van country coördinator in Oeganda. Het werd dus een JA !! Vanaf 1 juli zal mijn woonplek dus niet meer in Tilburg zijn, maar in Kampala, de hoofdstad van Oeganda. En wat heb ik daar veel zin in en wat een uitdaging gaat dat worden. Ja het is dat ik nog wat andere leuke dingen in het vooruitzicht heb voor 1 juli maar anders was ik het liefst nu al op het vliegtuig gestapt :).

En bovenstaande is dubbel goed nieuws voor jullie, want dit betekent nog veel meer leuke verhalen via deze blog. Wellicht dat ik tegen de tijd dat ik vertrek de naam nog iets aan moet gaan passen, want Oeganda ligt natuurlijk wel in de buurt van Malawi maar het is toch echt een iets ander land, maar verder zal ik aan het format niet veel gaan veranderen. Ik hoor inmiddels de bel gaan dus mijn taxi naar Oostenrijk staat voor de deur. Het eerste avontuur van dit jaar kan beginnen, maar zoals jullie hebben kunnen lezen, gaat er nog veel meer volgen. Ik heb er ongelofelijk veel zin in !!

Ik sluit af met een tot ziens in een nieuwe taal die ik mag gaan leren. In Oeganda wordt naast de officiële taal Engels namelijk ook veel Luganda gesproken.

Weraba en tot snel !!