Prakbeng, een slaperig dorpje in Laos, gelegen aan de Mekong rivier. Elke middag rond een uur of vijf vindt hier hetzelfde ritueel plaats. De slowboats die vertrokken zijn vanuit Huay Xai meren dan aan en ongeveer 250 backpackers en andere toeristen gaan op zoek naar een leuk hostel om te overnachten. Op de kade wachten de verkenners van de hostels geduldig af tot de boten zijn aangemeerd. En dan begint het gevecht om de klant. 'Nice hostel here', 'cheap cheap', 'same, same but better' zijn kreten die je overal op de oever hoort. Je kunt echt zeggen dat het slaperige dorpje helemaal tot leven is gekomen.

Afgelopen dag op de boot heb ik al veel nieuwe vrienden gemaakt dus samen gaan we op zoek naar een goed hostel. Er is er 1 met een eigen bar, dat klinkt goed !! De bar heet ook nog happy bar, dus dat moet helemaal gaan lukken. We stappen achterin een kleine vrachtwagen en worden 200 meter verderop weer afgezet. Ja, dat hadden we ook wel kunnen lopen. We krijgen onze kamers gewezen en gaan snel wat eten in het restaurant van het hostel. Het uitzicht op de Mekong rivier is adembenemend en terwijl de zon langzaam achter de bergen verdwijnt, genieten wij van ons eerste maal in Laos. Als we bijna klaar zijn, horen we kreten vanuit de lager gelegen bar komen. Een aantal mede-boot reizigers heeft een beerpong-toernooi opgezet en na het eten sluiten wij hier bij aan. Ik speel samen met een Fin (weinig succes) en een Duitser (dat ging beter) en rond 23u duiken we ons bed in. Prakbeng weet dat wij er geweest zijn !!

Voordat ik op de boot was gestapt, heb ik nog een dagje in Chiang Mai doorgebracht. Omdat ik ook wel van een sportieve uitdaging houd, heb ik een mountainbike gehuurd en ben ik een berg in de omgeving van de stad opgefietst. Was wel even wennen want het is alweer even geleden dat ik op de fiets heb gezeten (tenminste in het kader van sportiviteit). De klim was 7k tegen een gemiddeld stijgingspercentage van 5% dus ik heb m'n beentjes flink aan het werk moeten zetten. Het uitzicht bovenop was fenomenaal. Je kon de stad mooi zien liggen, inclusief de grachten rond het oude centrum. Ook had je mooi uitzicht op de landingsbanen van het plaatselijke vliegveld, heerlijk om al die vliegtuigen op te zien stijgen. De afdaling was fantastisch en ondanks dat ik vergeten was een helm te regelen, heb ik de 50 km/u nog wel gehaald. De bochten liepen ook lekker dus je had goed zicht op de weg die voor je lag. Uiteindelijk was het ook maar goed dat ik wat speling had ingebouwd richting m'n pick-up tijd van de bus. Die was ruim een half uur te vroeg en braverik als ik ben, zat ik al keurig te wachten toen de chauffeur bij het hostel aanklopte.

Inmiddels ben ik aangekomen in Luang Prabang, eindbestemming van de slowboat-trip. Een klein stadje waar je heerlijk door de straatjes en over de marktjes kunt slenteren. Gistermiddag heb ik lekker een uurtje aan de oever van de Mekong gezeten, muziekje luisteren en kijken naar de bedrijvigheid op en langs het water. En ja natuurlijk hebben we ook hier nog een beetje party gemaakt. Utopia is de bar waar je moet zijn geweest. Alle backpackers verzamelen hier aan het begin van de avond om te kletsen en een biertje te drinken. Helaas gaan de lichten in de bar aan rond de klok van 11. Er is namelijk een soort van avondklok hier en na middernacht mag er geen alcohol meer worden geschonken. Maar Laos zou Laos niet zijn als ook hier niet iets op verzonnen is, de Bowling Alley !! Bij de uitgang van Utopia staan de tuk-tuk's al klaar om je naar deze plek te brengen, een kleine 2 kilometer buiten het dorp. En ja, het is echt een bowlingcentrum inclusief 16 bowlingbanen, TL-verlichting en slechte muziek. Maar ook met bier, een fles whiskey voor 5 euro en een hoop lol. Op de terugweg naar het dorp klimt iedereen weer in diezelfde tuk-tuk's (ja zelfs een aantal mensen op het dak) en met een vaartje van 35 km/u rijden we weer terug naar het dorp. Bij een eetstalletje pakken we nog een sandwich en rond 3-en klimmen we ons bed in.

Vandaag toch maar weer m'n sportieve kant opgezocht. En aangezien fietsen me tot nu toe op m'n reis goed is bevallen, heb ik maar weer een mountainbike gehuurd. 50 kilometer heb ik gefietst over een weg die nooit vlak was. Eigenlijk was het iets teveel van het goeie want de terugweg was echt pittig. Ik wist dat er vlak voor het eind nog een pittige klim zou komen en die heb ik ook echt op m'n tandvlees volbracht maar toen ik eindelijk de finish-straat inreed was ik blij dat ik de tocht voltooid had. Inmiddels de fiets ingeleverd en onder het genot van een biertje dit verhaal aan het schrijven (hij smaakt super !!). Morgen staat de volgende bestemming alweer op het programma. We hebben met een clubje van de slowboat afgesproken om samen naar het zuiden af te zakken dus we pakken in de ochtend de bus naar Vang Vieng, thuishaven van het tuben in Laos (zoek maar op...). Komende week geeft het weerbericht aan dat de temperatuur naar 40 graden gaat stijgen dus of er weer een fietstocht op het programma gaat komen, is nu nog niet zeker. Wat wel zeker is, is dat ik jullie weer op de hoogte ga houden van alles wat er gaat komen. Nu op naar de douche. Ciao !!