Heerlijk, inmiddels al weer vijf weken aan het werk in Oeganda. Wat kun je toch veel zien, leren, tegenkomen in zo'n korte tijd. En ja er valt ook nog veel meer te leren in de komende weken/maanden. Gelukkig ook maar anders zou het ook maar saai worden. De eerste twee weken heeft Inge me voornamelijk meegenomen naar onze projecten. Dat zijn er nogal wat dus ik heb ze nog niet allemaal gezien. De projecten waar ik wel al ben geweest, maken allemaal op een eigen manier indruk op me. Enthousiaste medewerkers, kinderen die ondanks bijvoorbeeld een handicap met veel vrolijkheid in het leven staan, maar ook straatkinderen die allemaal op hun eigen manier proberen hun eten elke dag weer bij elkaar te scharrelen. Ook hier in Oeganda zijn de verschillen tussen rijk en arm helaas erg groot.

Als ik na vijf weken terugkijk op de mooie momenten dan kan ik er al een heleboel opnoemen. De kleine dingen springen er voor mij dan echt uit. Het geduld dat 1 van onze vrijwilligers toont tijdens de behandeling van een gehandicapt kind op haar project, de prachtige muurschildering die tijdens de Social Safari Experience (SSE) ontstaat, de straatkinderen die langs de kant van de weg proberen wat geld te verdienen met de verkoop van bananen, eigenlijk nu al teveel om op te noemen. En het zijn ook de kleine dingen die hier wel degelijk het verschil kunnen maken. Je hoeft niet hier naartoe te komen om de wereld te redden. Hou het simpel want juist met die eenvoud kun je al heel veel doen. Dit heb ik in Malawi gelukkig ook al mogen ervaren met bijvoorbeeld de sport- en spellenmiddag die Hannah en ik organiseerden op de dinsdag en donderdag.

Een ander geluksmoment ontstaat als je de talenten van alle vrijwilligers hier tot ontwikkeling ziet komen. Mooi om te zien hoe iedereen op zijn eigen manier zijn talenten hier inzet en benut. Van het organiseren van een actieve middag voor tienermoeders (met avocado-maskers en spellen omtrent het uiten van emoties) tot het voetballen met de straatkinderen op het drop-in centre, van het lesgeven op een schooltje tot het bijwonen van je eerste bevalling (inclusief ondersteuning natuurlijk). Allemaal toppers die ieder op zijn/haar eigen manier hier in Oeganda een steentje bijdragen aan een beetje meer geluk voor eenieder.

En dan mijn eerste Social Safari Experience die ik gisteravond heb afgesloten. Ik heb de afgelopen drie weken goed met Inge mee mogen kijken en veel kunnen leren van wat er allemaal bij het begeleiden van zo'n reis komt kijken. En wat een geluk had ik om met zo'n leuke groep te mogen starten. Helaas hadden 2 deelnemers maar geboekt voor 2 weken, waardoor we met de 6 overgebleven meiden de laatste week in zijn gegaan. Maar wat een topweken hebben we gehad. Schilderen bij de Boys Home van Agape, spelletjes en knutselen met de kids op het drop-in centre, trip naar Jinja waar we de Source of the Nile hebben gezien, lokaal koken met de dames uit het dorp van Margareth, Safari naar Murchison Falls, helaas zonder leeuwen maar wel met de reserve-chimp, mountainbiken door dorpjes op een schiereiland van Lake Victoria, 2 daagjes helpen op de Kampala School for Physically Handicapped en als afsluiting een heerlijk relaxte trip naar Banda Island in Lake Victoria met waterskiën en een nachtelijke ontmoeting (in ieder geval op gehoor) met Herbie de Hippo. En dan ben ik zeker te weten nog veel meer hoogtepunten vergeten. Dank aan alle dames die ervoor hebben gezorgd dat ik inmiddels een heel stuk ben ingeburgerd in alle ins en outs van de SSE, en ja Inge ik heb genoten van jou op de aanvoerdersstoel. Ik zal altijd met een grote glimlach terugdenken aan deze SSE.

En dan mag ik morgen zelf aan de bak als aanvoerder van de nieuwe SSE. Lekker spannend maar zeker ook enthousiast over dit nieuwe avontuur. Ik ben blij dat ik een half jaar geleden de keuze heb gemaakt om in Oeganda te gaan werken. Wat een fantastisch avontuur nu al. Op naar nog veel meer mooie momenten !!