Uitkijkend over een wit zandstrand met een zacht zeewindje dat door mijn (inmiddels bijna blonde) haren waait, kan ik dit verhaal schrijven. Na het afscheid van een groot deel van mijn reisgenoten, ben ik vanuit Phom Penh met een select clubje (inclusief Bert die inmiddels vanuit Nederland is aangekomen) verder gereisd naar Koh Rong Samloem, een klein eilandje voor de kust van Cambodja. We verbleven daar in het Mad Monkey hostel op het eiland, gelukkig alleen bereikbaar met een bootje. We zaten dus heel afgelegen, hadden geen wifi (oh noooo !!) en het enige wat we vier dagen konden doen was chillen, een boekje lezen en voor de bungalows op ons prive strandje zitten. En het was heeeeerlijk, echt genieten

Misschien het enige nadeel aan dit plekje was de survivaltocht die we elke dag meerdere malen moesten afleggen als we van onze bungalow naar het restaurant/bar wilden gaan. Je moest over een bruggetje balanceren, over twee grote stenen klimmen en tenslotte over een plank tussen twee rotsen door stuiteren. En stuiteren hebben we genoeg gedaan. Bert eindigde met een schaafwond op z'n hoofd, meerdere wonden aan z'n voeten en een blauwe plek op z'n kont aangezien hij het een goed idee vond om zittend over de brug te schuifelen. Ik keerde naar het vasteland terug met een gebroken teen, de 1 na kleinste, aangezien ik twee nachten achter elkaar een steen voor een voetbal aanzag. Buiten deze eiland-ongemakken was het er fantastisch en erg gezellig met ons kleine reisclubje (thanx Lena, Lisa, Jasmine, Oliver, H, Taylor and Andreas). Ow ja en laten we de ship-wrecks vooral niet vergeten. Wil je meer info over dit onderwerp, contact me dan even persoonlijk :).

Nou en daarna terug naar het vasteland. Hup naar een wifi-plek en allemaal aan de chat. Ook wel weer lekker om in een uur tijd alle berichten van thuis weer bij te lezen. Helaas kwam ook het moment van afscheid van de laatst overgeblevenen hierdoor dichterbij. Lena en Lisa reisden nog met ons mee naar Phnom Penh, alwaar zij de nachtbus naar Ho Chi Minh city pakten. Wij stapten over op de bus die ons naar Bangkok bracht. De reis vanaf Koh Rong Samloem tot in Bangkok nam in totaal 25 uur in beslag, ik kan zeggen dat dat niet het allermooiste was van mijn trip door Azie maar ja om mooie plaatsen te zien, zul je je soms ook moeten verplaatsen. In Bangkok hebben we in twee dagen tijd nog een aantal mooie plekjes gezien maar aangezien dat Bangkok voor nu een noodzakelijke tussenstop was op onze reis naar het zuiden van Thailand, verlieten we de stad alweer op de tweede avond. Op naar Ko Phangan, eiland van de full moon party.

Al op de boot naar het eiland toe, overviel het relaxte gevoel je weer. Zeker na de hitte in Bangkok was de bries op het dek van de boot heerlijk. Bij het inchecken op de boot kwamen we toevallig Julia tegen, een Russich meisje dat de avond ervoor in Bangkok aan hetzelfde tafeltje zat te eten als ons, erg toevallig. Zij zou ruim een week op het eiland verblijven en we hebben gedurende onze week regelmatig met z'n drieen het eiland verkend.

We hadden een goed plekje op Ko Phangan gevonden om te verblijven. Op Baan Tai beach, dus uit de gekte van Haad Rin, maar een ideale plek om alle kanten van het eiland goed te kunnen bereiken. We hebben een week lang scooters gehuurd en alle stranden en watervallen van het eiland bezocht. Heerlijk relaxen op een bijna verlaten strand, beetje poedelen in de zee en daarna weer verder. Op een middag volgden we een bordje dat verwees naar een mooi uitkijkpunt. Na een lastige klim op de scooters bereikten we het plekje en inderdaad het uitzicht was magnifiek. Hoog boven de zee, gezeten op een houten vlonder, genoten we van een biertje en overzagen we de boten die beneden ons voorbij kwamen. Ook de plaatselijke foodmarket was om van te smullen. Allerlei soorten gerechten kon je er krijgen en ook de fruitshakes kwamen weer enigszins in de buurt van de kwaliteit die ik in Luang Prabang had gevonden.

Dan tenslotte nog de feestjes. Zoals gezegd, is Ko Phangan het eiland van de full moon parties. Helaas zaten wij er net in het verkeerde gedeelte van de maand, maar we konden gelukkig wel aansluiten bij de Black moon party. Jezelf lekker onder laten kliederen met glow-in-the-dark verf, ik voelde me als een kind in een snoepwinkel (ja ik weet het, ik kan soms erg enthousiast raken van de gekste dingen). We hebben op dit feest nog een paar meiden uit Estland ontmoet die ook wel in waren voor wat verfsmeren, erg gelachen en veel leuke foto's gemaakt. Ook nog een feestje bij de vuurtoren meegemaakt. Dansen tot in de vroege ochtend en daarna de zon op zien komen boven de zee. Nee de feestjes op Ko Phangan waren zeker de moeite waard.

En dan nu nog een uurtje op Ko Samui. We zijn hier maar een dag gebleven omdat we lekker met het vliegtuig terug wilden gaan naar Bangkok. En dan is het handig als je op een eiland zit met een vliegveld, zoals Ko Samui dus is. Uiteindelijk wel blij dat we maar een dagje zijn gebleven omdat Ko Samui echt een verschrikkelijk toeristisch eiland is. Maar ach, het zwembad bij het hotel had heerlijke bedjes en 's avonds hebben we aan de noordkant van het eiland met de Estse dames nog een drankje gedronken in een relaxte club.

Het eilandleven was totaal anders als de eerste zes weken van mijn reis, maar als aanvulling had ik dit zeker niet willen missen. Wederom veel mensen ontmoet, allemaal met hun eigen mooie verhaal. En het was zeker Chill met een hoofdletter C. Nu op naar Bangkok, de laatste stop op mijn reis. Nog 1 dagje slapen in Here hostel, het hostel waar het bijna 8 weken geleden allemaal begonnen is. Benieuwd of ze mij nog herkennen...