Drie weken geleden stond dit land nog niet eens op mijn lijstje van landen om te bezoeken. Thailand, Cambodja en Maleisie, dat zou het worden. Maar Laos, nee hoor dat land sla ik over want daar is toch niks te zien. Nu, drie weken verder moet ik daar toch anders over oordelen. Wat een mooi land is dit, vriendelijke mensen, schitterende natuur en veel afwisseling. Met de boot, de fiets, de tuk-tuk, de bus en de scooter, op veel verschillende manieren heb ik het land al doorkruist. En op elke manier was het weer een nieuw avontuur. Van Huang Xai naar Prakbeng (zoals jullie in mijn vorige verhaal hebben kunnen lezen) naar Luang Prabang (schitterend dorp, erg relaxed) naar Vang Vieng (Lloret de Mar in Laos), naar Vientiane (hoofdstad, beetje overschat) naar Thakhek (The Loop) en nu uiteindelijk op de 4000 islands in het zuiden van Laos. Vanaf de plek waar ik zit kijk ik uit over de Mekong rivier en zie een heleboel eilanden. Vandaar de naam 4000 islands :). We zitten op een klein eilandje speciaal opgezet voor backpackers, genaamd Don Det. Beetje party maar vooral relaxen en genieten van de mooie omgeving hier.

In mijn blog van vandaag ga ik echter vooral vertellen over de Loop die we gedaan hebben in en rondom Thakhek. Nu zul je denken, de Loop, wat is dat dan weer? Het is een ronde die start en eindigt in Thakhek en die je kunt doen op de motorbike. Hij is ongeveer 500 kilometer lang en wij gingen hem in 4 dagen volbrengen. We hadden wel besloten om hem na driekwart weer in omgekeerde richting te vervolgen omdat het laatste stuk een beetje saai is met alleen maar snelweg (naar Laotiaanse begrippen). Vooraf was ik wel een beetje gespannen omdat ik nul ervaring heb met rijden op scooters maar na een uurtje proefrijden op mijn semi-automatische monster was ik er klaar voor. We vertrokken de eerste dag met 11 scooters en 14 berijders richting het oosten, ja we voelden ons een echte motorbende. Na het verlaten van het dorpje Thakhek ging meteen het gas er goed op. Niemand wilde natuurlijk onder doen voor de ander dus snelheden tot 100 km/h werden makkkelijk gehaald. Het eerste stuk was voornamelijk snelweg maar aangezien we door karstgebergte reden was het al meteen genieten van de omgeving. We hebben een grot bezocht waar we een rondleiding kregen van een aantal lokale kinderen, ja blijkbaar gaan ze hier ook niet altijd naar school. Eenmaal van de snelweg af ging de weg al snel omhoog en reden we het plateau op richting Nakai en Thalang. Hoe gaaf is het om al op- en afschakelend deze bergweggetjes te kunnen nemen. Nadeel van deze klim was wel dat het steeds kouder werd. En aangezien ik maar een klein rugzakje bij me had om vier dagen door te kunnen komen, had ik natuurlijk geen trui meegenomen. Dat was dus een beetje afzien maar een voetbalwedstrijd tegen een lokaal team hielp om weer een beetje warmer te worden. Het werd een heuse wedstrijd waarbij het team uit Laos uiteindelijk aan het langste eind trok en won met 5-4. Super om tegen de lokale mannen te spelen. Na onze laatste 10 kilometer arriveerden we op onze eerste stopplek en mijn tent stond al klaar op het veldje naast de lodge. 's Avonds nog een biertje en een barbecue en daarna snel naar bed zodat we de volgende morgen weer helemaal fit aan de start konden staan.

Het was mijn taak om elke morgen een voorspelliing te mogen doen over wat de dag van vandaag zou gaan brengen. Voor de tweede dag voorspelde ik onheil aangezien iedereen op de tweede dag altijd een beetje te veel vertrouwen heeft in zijn eigen rijkunsten. Helaas was mijn vooruitziende blik te goed ingesteld. Nog geen 15 kilometer onderweg ging 1 van de dames (gelukkig zachtjes) onderuit. Geluk bij een ongeluk was dat we meerdere mensen hadden met een EHBO-koffer dus na het behandelen van de wonden konden we onze weg weer vervolgen. Weer 15 kilometer verder ging het goed mis. 1 van de andere dames ging onderuit na een remactie en een andere botste hier vol op. 2 ziekenhuisbezoeken, 6 hechtingen, veel opiumpillen, 2 scooterreparaties en 5 uur later konden we allemaal (inclusief de gewonden) onze weg weer vervolgen. We hadden nog een tocht van 60 kilometer voor de boeg dus we moesten haast maken om voor donker aan te kunnen komen. Uiteindelijk lukte dit, maar wel na nog een een valpartij van onze bushman uit Nieuw-Zeeland samen met zijn Britse partner in crime. Zij hadden gelukkig maar oppervlakkige wonden dus rond 19.00u kwamen we bij ons hostel aan. Aan tafel kwamen de grote verhalen over die dag los en nadat we als afsluiting een echte tiener-discoparty hadden bezocht, kropen we rond middernacht moe maar voldaan in ons bed.

Dag drie werd door mij voorspeld als de beste dag. Aangezien we inmiddels hadden geleerd van de ongelukken van de dag ervoor werd er voorzichtiger gereden en iets voor het middaguur bereikten we het verste punt van onze tocht, Konglor-cave. Hier kun je onder begeleiding van een gids, bepakt met zaklamp en in een boot, een tocht maken van 9 kilometer door een grote grot. Wat een schitterend gezicht was dit, gewelven van wel 50 meter hoog, stalactieten die overal verschenen en een gids die ons in no-time door deze grot leidde. Na een korte stop halverwege werden we rond twee-en weer op het beginpunt afgezet. We pikten nog twee lifters op en nadat we deze gedropt hadden in het stadje waar we de nacht ervoor hadden overnacht, konden we aan de het stuk terug naar het hostel beginnen. Met een snelle groep besloten we om nog een cold spring te bezoeken en na een duik in het water was het ook voor ons tijd om terug te rijden. We hadden nog ongeveer 100 kilometer voor de boeg en deze hebben we vol gas gereden. Eerst omhoog de berg op en daarna door flink wat haarspeldbochten weer naar beneden. Het was echt genieten om dit op deze manier te doen. Wel goed geconcentreerd rijden maar net na schemering bereikten ook wij ons kamp.

Ja en dan is het alweer dag vier, de laatste dag. Nog 1 keer konden we genieten van het mooie landschap en gedurende de tocht van 100 kilometer deden we dat dan ook volop. We bezochten nog een grot waar we werden rondgeleid door een vader en zijn zoon van zes. Hij liet ons constant zien dat hij Engels heel goed beheerste want hij telde telkens van 1 tot 10. Na nog een uurtje rijden was het rond 15u toch echt tijd om onze racemonsters in te leveren. Met pijn in mijn hart nam ik er afscheid van, hij had me goed geholpen de afgelopen vier dagen. 569 kilometer hadden we afgelegd. Wat een avontuur was het maar helaas nu weer tijd om verder te reizen. Tegen de avond ging onze bus namelijk verder naar het zuiden van Laos. En daar zit ik nu waarbij ik liggend in mijn hangmat kan genieten van zonsondergangen en een Beerlao, het plaatstelijke bier. En dat samen met 5 Duitsers, 1 Canadees, 3 Britten, 1 Nieuw-Zeelander en 1 andere Nederlandse. Ja een gemeleerd maar o zo gezellig clubje. Op naar nog veel meer avonturen. Next stop Cambodja !!