Dr. Livingstone, I presume? Een zin die het afgelopen weekend meerdere malen door mijn hoofd gespookt heeft. We waren met onze crew uit het Doingoood-huis namelijk op safari in de binnenlanden van Zambia, een gebied wat door Dr. Livingstone in het tweede deel van de negentiende eeuw meermaals is bezocht en verkend. Sterker nog, zijn expeditie was de eerste die dit deel van Afrika doorkruiste en hij was de eerste die het continent van west naar oost heeft gezien. We voelden ons dus zeker verbonden met deze man en in de bush van Zambia waren we allemaal ontdekkers. Nou, wel ontdekkers met ietwat gebrek aan ervaring want eenmaal aangekomen op de kampsite had een aap mijn twee zakken snoep al na tien seconden uit m'n tas gestolen. Een achtervolging werd ingezet, maar helaas de aap klom in een boom en ging daar uitgebreid de meegenomen snoepjes zitten oppeuzelen. Balen !!

Maar ook wij leren snel en nadat we de gedragsregels hadden doorgenomen (geen snoep open in een tas laten zitten), voelden we ons al wat zekerder en konden onze tassen in de tent worden opgeslagen. Het was een gezellig tentenkampje met tien tenten en een gedeelte waar gegeten kon worden. En met uitkijk op de bijna droge rivierbedding waar veel dieren rondliepen, je had altijd wel wat te kijken. Ons werd nog wel op het hart gedrukt dat we vanaf schemertijd voorzichtig moesten zijn als we door het kamp wilden lopen. Vanaf dat moment konden er namelijk grote dieren rondlopen en daar wil je in het donker natuurlijk niet tegenop lopen. Er liepen een aantal bewakers rond en als je bijvoorbeeld naar de wc wilde gaan, kon je 1 van hen roepen zodat zij je konden begeleiden. De eerste middag en avond hadden we vrije tijd maar iedereen lag vroeg in bed want de volgende morgen zouden we om 05.00u gewekt worden. 05.30u ontbijt en 06.00u start safari !! Hannah dacht voor het slapengaan nog even naar de wc te gaan. Ze kwam opgewonden vertellend terug want bij het naar buiten lopen van het toiletgebouw was ze bijna tegen zes olifanten opgebotst, ja ook dat kun je meemaken. Snel de bewaker roepen en vlug de tent in, welterusten allemaal.

De volgende twee dagen hebben we tweemaal per dag een game-drive gedaan. 's Ochtends van 06.00-10.00u tijdens zonsopgang en 's middags van 16.00-20.00u tijdens zonsondergang en natuurlijk inclusief anderhalf uur in het donker rijden en op zoek zijn naar nachtdieren. En wat hebben we veel dieren gezien. Je moet je voorstellen dat we in een aantal jeeps reden met ongeveer 6 personen per jeep. Elke jeep reed zijn eigen route en meestal kwam je elkaar wel weer een keer tegen tijdens de pauze. We zagen al snel impala's, giraffen, zebra's, olifanten, waterbokken, buffels, krokodillen, honderden nijlpaarden in de rivier, zwijnen (Pumba), heel veel soorten vogels en nog veel meer. Op de eerste avondsafari reden we langs een aangevreten karkas van een buffel, hier waren leeuwen aan het werk geweest. We reden snel verder en nog geen 50 meter verder lagen een aantal leeuwen uit te rusten. Plots stonden ze op en wandelden ze rustig naar het karkas toe. Tijd om te eten !! Onze chauffeur draaide om en parkeerde de jeep op nog geen tien meter afstand van de leeuwen, dat was wel een beetje griezelig maar de leeuwen leken zich nergens druk om te maken. Als ze eenmaal eten worden ze niet snel afgeleid. Later die rit stak er plotseling een luipaard over. Hij bleek gewond te zijn na een aanval door bavianen en hij was op zoek naar een rustig plekje. We konden nog een heel mooi filmpje schieten alvorens hij in het hoge gras verdween.

Wat me tijdens de ritten vooral opgevallen is, is de relaxte sfeer die er heerst in het park. Er was voldoende tijd om alle dieren te zien en er werd uitgebreid tijd genomen om foto's en filmpjes te maken. Ook de stops tijdens zonsondergang waren erg relaxed en de meegebrachte biertjes smaakten erg goed. Ik ben absoluut blij dat ik mee ben gegaan want het was een unieke ervaring om dit mee te maken. Als we na een drive weer terug in het kamp kwamen, werd er lekker geluierd, gezwommen in het zwembad (ja die hadden we ook), een spelletje gespeeld (Uno rules) of gewoon lekker in de zon gelegen. En dan om 21.00u weer allemaal naar bed. Dat ging ook de tweede avond niet erg lekker want in onze tent bleek een kikker te zitten, erg vies. Die moest eerst gevangen worden en met behulp van een slipper en een prullenbak lukte dit prima. Toen deze eenmaal was opgeruimd, klonk er een ijselijke gil uit de tent van de buren. Larissa houdt heel erg van dieren maar niet als ze in haar tent zitten. De arme gekko die per ongeluk onder haar bed was gaan zitten, werd hier zomaar de dupe van. Ook hier brachten de slipper en de prullenbak uitkomst en vakkundig werd ook deze indringer uit de tent verwijderd. Eindelijk rust en lekker slapen, al hoorde je de hele nacht nog dieren om je tent sluipen (inclusief olifanten). Erg leuk omdat we de luchtflappen open hadden laten staan en je daardoor ook dieren langs kon zien lopen. Ellen en Joy hadden nog een olifant die hun tent heeft geknuffeld en Natasja en Nadine hadden niet gerekend op een wel heel brutale aap die zomaar een zak chips uit hun dichte tent had gestolen.

Zondagochtend was het weer tijd om terug naar Malawi te gaan. Een rit die ongeveer zeven uur in beslag zou nemen. Met nog een laatste zwaai richting het land waar Dr. Livingstone zijn missiewerk had uitgevoerd, namen we afscheid van Zambia, back to our home town Lilongwe. Ja het voelt al echt als thuiskomen, het Doingoood-huis in Area 47 Lilongwe. Rond een uur of vier 's middags kwamen we daar aan, vol met verhalen over hetgeen we de dagen ervoor hadden meegemaakt. Liset had op het huis gepast en ze was inmiddels weer wat hersteld van de Malaria die ze had opgelopen, gelukkig maar. Nu weer vier dagen naar het project toe, heerlijk met de kids aan de gang. Ja vier dagen, je leest het goed, want vrijdag gaan we alweer een weekend weg. Ja je moet je toch een beetje bezighouden en dat gaan we doen aan Lake Malawi alwaar een festival gehouden wordt. Grote artiest is Busy Signal (zoek maar op, je kent vast een nummer van hem) dus we zijn al flink aan het oefenen op zijn liedjes.

Vanuit ons huis iedereen bedankt voor de leuke reacties op de vorige blogs. Ik waardeer het erg dat er met zo veel enthousiasme en belangstelling wordt meegeleefd. Maakt het schrijven van de verhalen alleen maar leuker. Op naar weer een leuk weekje !! Tionana.