Moni, muli bwanji? Ndili bwino, zikomo kwambiri !! (Goedenavond, hoe gaat het? Het gaat goed, dank je.). Dit is een bekend zinnetje wat we inmiddels allemaal uit het hoofd kennen en ook al vaak toepassen. Iedereen is hier erg vriendelijk en op onze dagelijkse wandeling naar de minibus toe, groeten we alle voorbijgangers dan ook. Vaak zie je dan een verbaasde blik, al snel gevolgd door een brede glimlach, want als een Mzungu (blanke man/vrouw) je groet dan moet je dag wel mooi worden. Erg grappig om te zien maar ook erg fijn om te ervaren dat er in Malawi zoveel aardige mensen wonen. Ik vind het heerlijk !!

Mensen zijn hier ook al snel geneigd om je thuis uit te nodigen en zo kwam het dat we afgelopen week door Felix, de assistent van Hannah en mij op de spelmiddag, uitgenodigd werden om op zondag mee naar de kerk te gaan. Leuk dachten we, dat gaan we doen. Helaas moest de wekker wel vroeg gezet worden want de dienst zou rond 08.00u aanvangen. Om 06.30u stond ik naast m'n bed en om 07.00u pikte Rachid ons op om naar Kauma, het plaatsje waar we lesgeven, toe te gaan. Aangekomen op de afgesproken plek was er kort contact met Felix en tien minuten later pikte hij ons op om naar de kerk te gaan. We wandelden door het dorp heen en gingen nog even langs het huis van Felix. Ook het huis van zijn grootvader en -moeder werd aangedaan en daar mochten we op de bank plaatsnemen. Een paar minuten later stapte een heel oud mannetje binnen die ons hartelijk verwelkomde en de hand schudde. Een erg stevige hand was het, ondanks zijn hoge leeftijd. Hij was erg blij om ons te ontmoetten en hij vertelde dat hij heel lang geleden de eerste blanke mensen die in Kauma kwamen ook had ontmoet en zelfs les van hen had gehad. Na tien minuten namen we afscheid en ook dit was weer hartverwarmend. Hij was heeeeeeel erg blij dat hij ons ontmoet had, zijn dag was echt helemaal goed. Felix vertelde ons later dat hij al 98 !! jaar oud was en dat Felix door hem was opgevoed.

Na een wandeling van tien minuten kwamen we bij de kerk aan, waar we meteen op de tweede rij plaats mochten nemen. Er stonden gezellige plastic stoelen klaar waarop we konden gaan zitten. Het was nog rustig in de kerk dus we hadden alle tijd om even om ons heen te kijken. De kerk was eenvoudig ingericht maar straalde wel iets moois uit. Er stond een (oud) drumstel, een gitaar, een keyboard en een aantal mannen waren de twee microfoons aan het testen. We konden dus nog wat gaan verwachten. Rond half negen kwam één van de prekers binnen wandelen en dit bleek een oude bekende van onze school te zijn. James is namelijk hoofd administratie van de Lilongwe International Youth Organisation. Hij kreeg de mooiste en zachtste plek in de kerk toegewezen en zat hiermee op de eerste rij. Rond negen uur was de kerk al een stuk voller geworden en we konden dan ook gaan beginnen.

Tot onze grote schrik was de aankondiging in het Engels en de voorganger riep ons op het podium. We kregen de microfoon in onze handen gedrukt en we mochten kort vertellen wie we waren, wat we in Nederland deden en wat de reden van ons bezoek aan Malawi was. Dit ging gelukkig allemaal redelijk vloeiend en de mensen in de kerk reageerden enthousiast. Hierna volgde een programma dat ruim drie uur duurde, ja in Malawi zijn ze niet flauw wat betreft in de kerkbanken zitten. We kregen een aantal gebeden, een preek in het Chichewa (van drie kwartier), en daarna zang en dans. Een aantal mensen stapte op het podium en begon te zingen. Van achter uit de kerk vielen een aantal vrouwen bij en er ontstond een mooi samenzang dat schitterend door de ruimte galmde. Mannen, vrouwen en kinderen, iedereen was aan het zingen en dansen en wij stoethaspels uit Nederland probeerden in de maat bij te blijven. Na het goede voorbeeld afgekeken te hebben, lukte dit tijdens het tweede nummer al aardig en we swingden lekker mee. Hierna volgde nog een preek, gelukkig dit keer in het Engels met vertaling in Chichewa en hierna werd nog een keer het danspakje aangetrokken. De afsluiting was weer voor ons en we mochten op het podium vertellen over onze ervaringen tijdens de dienst. Hierna was de dienst afgelopen en Felix begeleidde ons naar de opstapplek van de mini-bus.

Het was inmiddels kwart over twaalf dus we hadden de morgen er alweer opzitten. Een morgen die erg verrassend was verlopen maar ook deze ervaring was er één die we niet hadden willen missen. De hartelijkheid en openheid van de Malawianen valt erg op en dat maakt het erg prettig om hier te verblijven. Vanavond heb ik nog een rondje hardgelopen (met z'n drie-en dus het clubje wordt steeds groter) en ik heb net de wiskunde-toets voor groep 7 afgerond. Deze ga ik vrijdag geven dus ik ben erg benieuwd hoe ze hem gaan maken. In een volgende blog ga ik hier zeker weer meer over vertellen. Ja en verder, ik heb nog zoveel meer dingen waar ik over wil en kan vertellen dus ik probeer jullie zo nu en dan van alle ervaringen op de hoogte te houden. Hieronder nog een paar kleine indrukken in de vorm van een aantal wist-je-dat-jes.

Wist-je-dat?

* Ik heel graag wil werken als collectant in de minibus. Lekker heel de dag uit het raam hangen en 'Town, Townie', roepen en het geld verzamelen van alle passagiers. Erg grappig om te zien.

* Als we het echt niet meer weten en we moeten een mini-bus vanuit de stad naar huis hebben, verschijnt daar plots Jackson. Hij sleurt alles uit je handen en roept dat je hem moet volgen. Hij fixt dan de mini-bus en met een vrolijk gedag, rent hij weer de straat op, op zoek naar nieuwe klanten.

* Als we dan eenmaal plaats hebben genomen in een busje, een overijverige passagier zijn net aangeschafte kip in ons gezicht duwt. Moeten we hem aaien? Geen idee, maar ik ben blij als hij weer uit mijn blikveld verdwijnt. En maar lachen, al die medepassagiers.

* We vandaag weer een tiende lid in ons huis hebben verwelkomd. De komende vijf weken zijn we dus weer compleet.

* We elke week een keer uit eten gaan met alle vrijwilligers en Janneke onze coördinatrice. Dit is erg gezellig en deze week zijn we bij een Nepalees restaurant geweest.

* We komende zaterdag Nhkoma-mountain gaan beklimmen. Lekker vroeg zodat we het heetste moment van de dag voorblijven.

* We regelmatig gaan zwemmen bij een hotel hier in de buurt. Heerlijk ontspannen en lekker poedelen.

* Elke avond aan tafel een bepaald onderwerp wordt aangesneden door 1 van de dames. En nee, het is geen smakelijk onderwerp, bedankt hoor dames !!

* We wel elke avond kunnen genieten van een heerlijke maaltijd. We hebben zelfs al een aantal keren drie-gangen-diners op. Heerlijke apple-crumble met ijs. En cake, dat krijgen we ook, thanx Myrthe !!

* We elke dag weer meer woordjes Chichewa leren. Nog een maandje oefenen en de lessen kunnen geheel in die taal gegeven worden (Ntchito yakunyumba is bijvoorbeeld huiswerk en masamu is wiskunde).

Zo dan zijn jullie weer een beetje op de hoogte van alle ervaringen hier. En het zal jullie niet verbazen als ik nog steeds moet zeggen dat het hier schitterend is.

Tionana !!