Na alle voorbereidingen in Nederland, hard werken in de minibus en een lange reis naar Malawi toe, dan nu een verhaal over de eigenlijke reden van mijn verblijf hier, de Lilongwe International Youth Organisation :). Ik ben inmiddels twee weken bezig op m'n project en ben al aardig gewend. De ontvangst was allerhartelijkst inclusief een mooi liedje van de kids. Hierna twee dagen als introductie meegelopen in diverse klassen. Groep 1, 4, 5, 6 en 7 zijn aan bod gekomen, waarbij in groep 1 het nummer vijf werd geleerd, in groep 4 hebben we een traditionele dans geoefend en in groep 5, 6 en 7 stonden Engels en Wiskunde op het programma. Na deze twee dagen was het tijd voor een eerste evaluatie. Samen met de directeur heb ik overlegd over mijn bezigheden en wensen ten aanzien van mijn 3-maandelijks verblijf. Ik vind het zelf leuk om de hogere groepen te ondersteunen bij hun lessen dus daar ging mijn voorkeur naar uit. Hiernaast wil ik een twee-wekelijks middagprogramma opzetten voor de primary-school kids zodat ze ook in de middag eens wat anders doen dan rondhangen in het dorp. Een goed idee vond Mike (de directeur) dus we konden van start gaan.

En ja, daar sta je dan de volgende dag voor groep 5 en de leraar geeft aan dat hij even weg moet. Twee lessen later sta je er nog steeds (alleen en geen leraar te bekennen) en gaat het eigenlijk best lekker. Mooi om te zien dat de leerlingen enthousiast zijn en ook nog iets opsteken van m'n lessen. De dagen erna heb ik voornamelijk groep 5 en 7 gezien met een enkel uitstapje naar groep 6. Wiskunde valt het best in de smaak en zeker in groep 7 is het super interessant om dit te geven. Er zitten zeer getalenteerde leerlingen in de klas en zelfs de leerlingen die wat meer moeite hebben met de sommen haken op bepaalde momenten netjes aan. Leuk om te zien. En wat ook fijn is, is dat de leraar in standard 7 in de klas blijft zitten (hij leest bijvoorbeeld de krant) en als het nodig is in het Chichewa extra uitleg geeft. Omdat niet alle kinderen het Engels helemaal vloeiend beheersen is dit erg prettig. En zo leer ik ook nog wat woordjes Chichewa zodat ik ook daarmee mijn weg steeds beter vind. Een Ntchito is een oefening, Masamu is Wiskunde en Ntchito yakumyumba is huiswerk, vooral dat laatste zijn ze allemaal enthousiast over. Ze maken ruzie over hoeveel sommen huiswerk ze gaan krijgen.

En wat valt me nog meer op in de klas. Er zit een groot verschil in leeftijd en niveau per klas. Standard 6 heeft bijvoorbeeld leerlingen tussen de 10 en 15 jaar in de klas. Papiertjes worden gewoon op de grond gegooid, zelfs voor het oog van de leraar, maar aan het eind van de dag wel weer netjes opgeveegd. Tussen de lessen door zitten we met de leraren op houten bankjes voor de school en kijken hoe de kinderen aan het spelen zijn. Feel free is een vaak gehoorde uitspraak van de andere leraren (feel free to.....). Elke leerling heeft een schrift en een aantal pennen. Deze pennen rouleren constant door de klas en regelmatig staat een leerling op om bij een collega een pen te jatten. Zeker de kleurtjes pennen zijn erg gewild. Als iemand de beurt wil hebben wordt er met de vingers geknipt om aandacht van de leraar te krijgen. Je ziet dan overal knippende vingers en je weet niet wie je de beurt moet geven. En op onze school hebben we de groepen (standards) 1 t/m 7 waarbij in groep 1 een aantal peuters aansluiten. Zoals je ziet, ook hier gebeurt altijd wat.

Inmiddels is er een tweede vrijwilliger aangesloten op het project. Hannah komt het project bijna drie maanden versterken en samen hebben we de dinsdag- en donderdagmiddag opgezet als spellenmiddag voor de kinderen. In principe heeft de primary school 's middags vrij en om de kinderen toch een nuttige tijdsbesteding te geven, starten we nu met twee middagen in de week sport en spel. De eerste keer erg spannend omdat ik niet wist hoeveel kinderen er zouden komen. Het werden er uiteindelijk 25 en de middag was erg geslaagd. Kruisje-Rondje, tikkertje, schipper mag ik overvaren, elk spelletje werd met veel enthousiasme begroet. De tweede keer (de eerste keer voor Hannah) waren het er al 40 en vanmiddag liepen er ruim 50 kinderen rond. Waar gaat dit nog heen? Na twee uur rennen en springen zijn ze allemaal uitgeput en keren ze na 100 high fives en boxes moe maar voldaan naar huis. Als wij dan teruglopen naar de opstapplek van de minibus, zie je overal in het dorp nog kinderen die de bewegingen van schipper mag ik overvaren nadoen, geweldig om te zien.

De eerste twee weken ervaar ik als zeer plezierig, waarbij ik aan de ene kant het gevoel heb dat ik in de klas een toegevoegde waarde kan zijn, ofwel als hulp van de leraar ofwel als degene die de stof mag overbrengen. Daarnaast zijn de sport- en spellenmiddagen een groot succes en deze gaan dus zeker een vervolg krijgen.

Komend weekend gaan we met een groep naar Senga Bay, even een weekendje ontspannen aan Lake Malawi. Maar eerst morgen nog een dag schilderen op een ander project, meekijken hoe het er daar aan toegaat. Tot de volgende. Tionana !!