Wat een prachtvervoermiddel is het toch, de minibus. Hier in Malawi is het met afstand het favoriete vervoermiddel voor iedereen die zich binnen de stad wil voortbewegen. Ja de benenwagen wordt nog net iets meer gebruikt, tenminste te zien aan alle mensen die langs de weg wandelen, maar de minibus voert de ranglijst van openbaar vervoermiddelen aan. Om jullie een idee te geven wat het reizen in zo'n minibus nou inhoudt, hieronder een aantal kenmerken:

- De chauffeur houdt het roer recht. Hij zit rechts voorin en toetert naar alles en iedereen die op een klant lijkt. Bij voorkeur roept hij hierbij uit het raam iets onverstaanbaars, waarop potentiële klanten komen toegesneld. Als mensen niet mee willen rijden, schudden ze hun hoofd en richt de chauffeur zich op een andere klant. De chauffeur is ook verantwoordelijk voor het grote cashgeld. In een bundel heeft hij dit op zak zodat hij bijvoorbeeld altijd de pompbediende kan betalen.

- De geldcollector zamelt, zoals zijn naam al aangeeft, het geld van de klanten in. Hiermee is hij verantwoordelijk voor de kleinere bedragen. Als hij wil wisselen doet hij dit bij de chauffeur. Hij zit aan de kant van de roldeur en opent deze te pas en te onpas om nieuwe klanten binnen te laten. Verder hangt hij regelmatig uit het raam om nieuwe klanten aan te sporen toch vooral in zijn bus in te stappen. Hij regelt ook de zitplaatsen in de bus. 18 zitplaatsen betekent voor hem dat er nog makkelijk 4 klanten extra bijkunnen (22 past makkelijk). Hij roept ook regelmatig de namen van haltes rond zodat mensen die in het midden van de bus zijn weggepropt ook weten waar de bus zich bevindt en waar ze er dan uitmoeten.

- Tanken gebeurt niet in 1 keer, nee waarom zou je 30.000 Kwacha (48 Euro) in 1 keer uitgeven? Gewoon 3 liters per keer tanken en zo per dag 30 keer in de rij van het tankstation aansluiten. Geld is lastig verdiend dus vooral niet teveel tegelijk uitgeven.

- Als mensen veel bagage mee willen nemen (3 balen meel bijvoorbeeld), dan kan dit. Er moet natuurlijk plek zijn, maar die is zo gemaakt. Schuif achterin allemaal maar een beetje op. Hup op de voorbank met z'n balen, maar wel dubbel betalen hè, er moet brood op de plank komen.

- Het kan natuurlijk gebeuren dat je als eerste instapt en rechts achterin de bus komt te zitten. Helemaal opgepropt tegen het raampje aan probeer je bij je eindhalte de aandacht van de collector te trekken. Dit lukt natuurlijk niet want hij zit 3 banken voor je. Wat wel werkt, is het aantikken van de buurman voor je. Je roept 'out' en hij regelt voor z'n brother de Mzungu dat de bus stopt. Sterker nog, heel de bus gaat zich er dan mee bemoeien want behulpzaam is iedereen.

- Je komt aan op de plaats waar alle busjes zich verzamelen, dit is in het centrum van de stad een plek genaamd Carpark. Je gaat dan op zoek naar de juiste bus. Maar dat is nog niet zo makkelijk als je je door een oerwoud van schreeuwende mensen (come in my bus), schots en scheef geparkeerde busjes en verkeersregelaars heen moet worstelen. Ten langen leste komt er een man naar je toe die weet waar het busje naar Area 47 zich bevindt. Opgelucht loop je achter hem aan en je stapt in in de door hem geritselde bus. Blijk je pas de tweede passagier te zijn en ja hij gaat echt pas rijden als de bus helemaal vol zit. Dat wordt dan nog twintig minuten wachten in deze kakofonie van geluiden, hoera !!

- De terrorbus. Ja dit is een hele speciale. Als je hierin terecht komt, maak je het pas echt mee. De terrorbus toetert aan 1 stuk door, elk bewegend levend wezen is een potentiële klant. Vooruit, achteruit, de chauffeur van de terrorbus laat niks aan het toeval over om z'n bus vol te krijgen. Langs een file gaat het best over een hobbelig zandpad dat naast de weg ligt. En dat hierbij wat gaten in de vloer van de bus ontstaan is een noodzakelijk kwaad. Ha lekker, een lang recht stuk weg, gas erop en 80 rijden. Ow daar loopt een hond op de weg, ach ja die gaat wel aan de kant dus we wijken niet uit, ook deze horde nemen we. Met het zweet in je handen kom je op je eindbestemming aan. De collector opent met een grote glimlach de deur, weer een tevreden klant afgeleverd.

Ik hoop dat bovenstaande een idee geeft van deze plezierige manier van reizen binnen de stadsgrenzen van Lilongwe, Malawi. Een avontuur is het elke dag weer, maar wat me vooral bij blijft, is de behulpzame inborst van de mensen hier. Nooit te beroerd om te helpen als je weer eens hulpeloos in het rond staat te kijken (waar is mijn bus ook alweer?). En ja, dan neem je alle ongemakken snel voor lief, I love the minibus !!